Friday, March 29, 2024 14:28

Francesco De Gregori – E un giorno, credi, questa guerra finirà… (P.&C. 2010)

Nuestro “Cómplice” Luca II me escribe: “Te envío una compilación dedicada a Francesco De Gregori que es quizás mi cantautor preferido entre los italianos. No se si el género y el artista puedan interesar a los visitantes del blog…”. Resulta que a mi también me gusta mucho De Gregori, y visto que aquí publicamos los que nos gusta a nosotros, lo posteo de inmediato!
p.d. La gráfica es de Luca II, nada mal por ser su primer intento.

La idea inicial era aquella de “no hacer” la habitual colección dedicada a uno de los cantantes italianos más querido y representativo de todos los tiempos. también porque Francesco De Gregori, en casi cuarenta años de su carrera, ha acumulado un número desproporcionado de ellas, por diversas razones de orden editoriales y discográficas (solo en 1990, salieron simultáneamente tres antologías en vivo con las que el artista se volvía a adueñar, en alguna medida, del repertorio grabado para el sello RCA, ya abandonado para ir a la CBS).

Después de mucha reflexión, llegué a la conclusión de que una compilación temática podría hacer justicia a este gran poeta de la música más que un “best of” mío personal, que inevitablemente habría terminado por asemejarse a por lo menos una de las muchas propuestas  que ya están en circulación. El tema de la guerra fue el primero que vino a mi mente, en parte porque siempre he pensado que con ese De Gregori ha alcanzado algunas de las cumbres más altas de su poética.

Se extiende a partir de dos pruebas de ensayo excelentes, tomadas de “Alice non lo sa” (“1940” y “Saigón”, esta última re-tomada años más tarde por Paola Turci) a obras maestras como “Generale” y “San Lorenzo”. En el medio, otras pequeñas joyas a menudo olvidadas como “Gesù Bambino”, que transpone en el lenguaje simple y conmovedor de la oración de un niño el deseo de paz de la humanidad entera, y “Pilota di guerra”. Y también “Il cuoco di Salò”, una colaboración con Franco Battiato (quien aparece como arreglista), muy apreciada por la crítica.

Profundamente convencido de que “la historia somos nosotros”  y que nadie deben sentirse “excluido” mucho menos “ofendido”, De Gregori canta la guerra vista y vivida por hombres y mujeres que han hecho de verdad la historia, aún cuando no estén presentes en los libros que de ella nos hablan: por tanto, no sólo el piloto o el veterano Gambadilegno, pero también y sobre todo, una muchacha vietnamita, una madre, un cocinero, un niño. Personajes (o más bien, personas) que, con la fuerza de su humanidad son capaces de evocar los acontecimientos de valor universal más y mejor que muchos de los grandilocuentes tratados. Así como, en el álbum “Titanic”, el traje de un simple fogonero fue el punto de partida para representar el drama y las heridas de una sociedad, incluso antes de la catástrofe que ha marcado profundamente la historia de comienzo del siglo XX.
En la tracklist encuentran su espacio dos amigos de siempre del cantautor: Giovanna Marini, quien hace un dueto con él en “Sento il fischio del vapore”, y Mimmo Locasciulli, co-autor y primer intérprete de “Il suono delle campane”. Como pieza final he elegido la versión “demo” de en un éxito compuesto años atrás con y para Zucchero Fornaciari (“Diamante”), en el que el texto contiene un deseo sincero de paz para el futuro y, como tal, se presta bien para cerrar la compilación con en una nota positiva.

Luca II

(Testo in italiano nei “Comentarios”)

***

Tracklist:

01. 1940
02. Saigon
03. Cercando un altro Egitto
04. Le storie di ieri
05. Ultimo discorso registrato
06. Generale
07. Gesù Bambino
08. Centocinquanta stelle
09. San Lorenzo
10. Pilota di guerra
11. Vento dal nulla
12. L’agnello di Dio
13. Stelutis alpinis (A. Zardini, F. De Gregori)
14. Il suono delle campane (F. De Gregori, M. Locasciulli)
15. Il cuoco di Salò
16. Sento il fischio del vapore (con Giovanna Marini) (anonimo)
17. Il panorama di Betlemme
18. Gambadilegno a Parigi
19. Diamante (demo 2004) (Zucchero, F. De Gregori, M. Vergnaghi, M. Saggese)

***

MU Aquí
MU Aquí

RS Aquí

***

Tags: ,

2 Responses to “Francesco De Gregori – E un giorno, credi, questa guerra finirà… (P.&C. 2010)”

  1. Paola dice:

    L’idea di partenza era quella di “non fare” la solita raccolta dedicata ad uno dei cantautori italiani più amati e rappresentativi di sempre. Anche perchè Francesco De Gregori, in quasi quarant’anni di carriera, ne ha collezionato un numero spropositato, per varie motivazioni di natura editoriale e discografica (basti pensare che, solo nel 1990, uscirono contemporaneamente ben tre antologie dal vivo con le quali l’artista si riappropriava, in qualche misura, del repertorio inciso per la RCA, ormai abbandonata per passare alla CBS).
    Dopo avere a lungo riflettuto, sono giunto alla conclusione che una raccolta a tema potesse rendere giustizia a questo grande poeta in musica più di un personale “best of”, che inevitabilmente avrebbe finito col rassomigliare ad almeno una delle tante proposte già in circolazione. Il tema della guerra è stato il primo a venirmi in mente, anche perchè ho sempre pensato che con esso De Gregori abbia raggiunto alcune delle vette più alte della sua poetica.
    Si va dalle due ottime “prove generali” tratte da “Alice non lo sa” (“1940” e “Saigon”, quest’ultima ripresa anni dopo da Paola Turci) a capolavori assoluti come “Generale” e “San Lorenzo”. In mezzo, altri piccoli gioielli spesso dimenticati come “Gesù Bambino”, che traspone nel linguaggio semplice e commovente della preghiera di un bimbo il desiderio di pace di un’umanità intera, e “Pilota di guerra”. Ma anche “Il cuoco di Salò”, una collaborazione con Franco Battiato (che compare in veste di arrangiatore) molto apprezzata dalla critica.
    Profondamente convinto dell’idea che “la storia siamo noi” e che nessuno debba sentirsene “escluso”, nè tanto meno “offeso”, De Gregori canta la guerra vista e vissuta da uomini e donne che la storia l’hanno fatta davvero, anche se non sono finiti sui libri che ce la raccontano: quindi, non soltanto il pilota o il reduce Gambadilegno, ma anche, e soprattutto, una ragazza vietnamita, una madre, un cuoco, un bambino. Personaggi (o, meglio, persone) che, con la forza della loro umanità sono capaci di evocare eventi di portata universale più e meglio di tanti magniloquenti trattati. Proprio come, nell’album “Titanic”, l’abbigliamento di un semplice fuochista era il punto di partenza per rappresentare il dramma e le ferite di una società, ancor prima di quel disastro che segnò profondamente la storia del primo novecento.
    In scaletta trovano spazio due amici di sempre del cantautore: Giovanna Marini, che duetta con lui in “Sento il fischio del vapore”, e Mimmo Locasciulli, coautore e primo interprete de “Il suono delle campane”. Come pezzo finale ho scelto la versione “demo” di un successo composto anni fa con e per Zucchero Fornaciari (“Diamante”), il cui testo racchiude un sincero augurio di pace per il futuro e, in quanto tale, ben si presta a concludere la raccolta con una nota positiva.

    Luca II

  2. Laura dice:

    Vaig conèixer de Gregori fa uns vint anys i guardo com un tresor el disc de de Gregori i Dalla que vaig comprar en el meu primer viatge a Itàlia. Gràcies per aquesta compilació.

    Traducción:
    Conocí de Gregorio hace unos veinte años y guardo como un tesoro el disco de de Gregorio y Dalla que compré en mi primer viaje a Italia. Gracias por esta compilación

Leave a Reply